Wat Tigersushi, Ed Banger en Kitsuné zijn voor Frankrijk is Gomma voor Duitsland. Het label grossiert in postpunkdisco, future funk en hiphop die uit de richel loopt. In de schaduw van Mocky, Headman en WhoMadeWho leverde Munk enkele jaren terug met Aperitvo, een stevig debuutalbum af dat door de bijdrage van James Murphy (Lcd Soundsystem) wat extra aandacht kreeg. De opvolger trapt met Live Fast! Die Old! beloftevol af en kan de spanning lang aanhouden, maar kan een gebrek aan creativiteit niet verbergen. Dan is Seelenluft, het muzikale project van Beat Solèr een stuk inventiever. De single A Horse With No Name, een cover van America die in 1972 voor de nodige controverse zorgde (horse is slang voor heroïne) opent de plaat en zet onmiddellijk de toon. Op het eerste gezicht is Seelenluft niets meer en minder dan lichtvoetige elektro. In werkelijkheid zorgt Solèr voor een uitgekiende en evenwichtig geheel en is zijn melting pot van elektro en pop een schoolvoorbeeld van hoe popmuziek binnen goed tien jaar zal klinken. Niet echt uitzonderlijk, maar wel een (h)eerlijke plaat.