Jussi Lehtisalo, labelbaas van Ektro, bassist bij zowel Circle als Pharaoh Overlord en actief in heel wat bands uit de Circle-familie, heeft er zin in. In 2016 bestaat zijn aanhoudend van personeel, geluid, bezetting, invalshoek en wat niet meer, veranderende moederband Circle een kwart eeuw. Tijd dus om enige verwarring te zaaien. Om te beginnen heeft Jussi al jaren geen zin meer in het versturen van promotiemateriaal en heeft de distributeur voor onze landstreken het al lang opgegeven om tot enige vorm van communicatie met Lehtisalo te komen. Quasi onmogelijk, werd ons verteld. We hadden de hele bende dan ook een beetje uit het oog verloren, al piepten we nu en dan eens op de labelwebsite om te zien welke maf klinkende groepsnamen er nu weer waren toegevoegd. Om het lekker onoverzichtelijk te houden, verschijnen er nu twee cd’s tegelijk, waarvoor hij nu plots weer promotie maakt. Eentje van Circle en eentje van Pharaoh Overlord, die naar elkaar zijn genoemd en waarbij niet duidelijk is welk hoesje bij welke cd past, dus wie maakte welke plaat? We zijn vasthoudend en geraken er stilaan wijs uit. Want puur afgaan op de muziek, dat is geen oplossing, daar beide bands, Lehtisalo voorop, steevast andere paden bewandelen. Het vijf nummers tellende Pharaoh Overlord-album trekt de kaart van de mantra. Repetitieve stukken met een soms mediterende, soms schreeuwende stem (Mika Rättö) en verrassend veel hoorn, dankzij (of niet) gastmuzikant Juho Viljanen. Het zijn allen ietwat vreemd aandoende stukken die ons doen twijfelen. Is dit wel goed? Waar blijft de logica? Dat is bij het album van Circle net zo goed het geval. Het zijn ongeveer allemaal dezelfde muzikanten, de muziek lijkt wel ietwat op die van de andere cd, al is het hier allemaal instrumentaal en zit er hier en daar een repetitieve funky beat in de mix. Veel toetsen ook, die de plaat als ietwat belegen disco en funk doen klinken. Heel ver weg dus van hun black metalperiode, maar ook die werd plots ingeruild voor AOR. We kunnen vooral stellen dat beide bands in het vel van de ander zijn gekropen, alles wat beiden typeerde eruit hebben gewipt en helemaal iets anders, en onvoorspelbaars, hebben gecreëerd. Verwarring zaaien, onderling verwisselbaar zijn en de luisteraar de vraag doen stellen waarom die hier eigenlijk naar luistert, want zo boeiend is het nu ook weer allemaal niet.