Een toepasselijke titel, ยChasing the Formย. Ostinatoยs derde album klinkt daadwerkelijk als een heftige achtervolging vol net-niet botsingen en uit elkaar spattende crescendoยs. Het drietal uit Washington D.C. liet twee jaar geleden op ยLeft Too Far Behindย al horen dat het postrock-genre wat hen betreft nog lang niet de bodem in zicht heeft. Een album vol geladen emotie en krachtige melodieรซn. ยChasing the Formย is een logisch vervolg maar het is de verdienste van Ostinato zelf dat het zoยn succes is geworden. Het eerste dat opvalt is de gedrevenheid waarmee de muziek gebracht wordt. Elke gitaaraanslag is even intens als de volgende en terwijl de drums fungeren als strakke ruggengraat schieten de vurige melodieรซn alle kanten op. Sterke toevoeging is de zang van gitarist David Hennessy die soms dromerig tussen de krachtvelden door beweegt. Zo bewijst Ostinato maar weer eens dat er binnen de grenzen van instrumentale rock nog een hoop mogelijk is en vullen ze het gebied tussen Isis, Mogwai en Radiohead met verve in.
