Met drie decennia industriรซle muziek op de teller, laten we ons nog zelden verrassen. Voor elk hedendaags fabrieksgeluid en elke elektronische bliep, halen we blasรฉ de neus op, en vernoemen we hooghartig een groep uit de jaren 1980 die toen al hetzelfde (en het veel beter) deed. Wellicht reiken de ambities van Flutwacht en Leiche Rustikal ook niet verder dan het toevoegen van acceptabele kwantiteit aan de Industriรซle Muziekgeschiedenis. Flutwacht grossiert in kille machineklanken ร la Einleitungszeit, afgewisseld met ritmische uitspattingen die sterk doen denken aan de hoogdagen van Esplendor Geomรฉtrico en De Fabriek. Leiche Rustikal is meer ritueel geรฏnspireerd, maar blijft รฉรฉn van de mindere broertjes op het Steinklang label. Zo vragen we onsย hoofdschuddend af hoe iemandย het anno 2007 nog in zijn hoofd durft te halen om uit te pakken met de combinatie van industriรซle geluidenย en Gregoriaanse gezangen. Het minste dat we van bontgevederde leden van Sturmpercht kunnen zeggen, is dat ze wel origineel uit de hoek komen. Hun grappige Alpinefolk skiet tussen woudverhalen, dronken liefdesgeschiedenissen en bombastische krijgskunst (ยFrisch Auf Zur Schlachtย). Daarenboven zien de muzikanten er uit als trollen die weggelopen zijn uit een eeuwenoude sage, en worden traditionele instrumenten (accordeon, gitaar, fluit en keteldrum) bespeeld. Deze cd is de heruitgave van hun debuutelpee (2004), die opviel door de houten verpakking. En het verheugt ons jou te kunnen melden dat ook voor de cdheruitgave (weliswaar minder) Beierse bomen ritueel sneuvelden. Dat het allemaal niet zonder ironie is, bewijst de afsluiter ยยsยHendlย: gebaseerd op ยLittle Black Angelย van Death In June, maar met valse lalalaยs en een tekst over een aangebrand haantje. Misschien duurt de grap net iets te lang om een volledige cd uit te zitten, maar in kleine dosissen is Strumpercht een welgekomen frisse alpenwind in de doodernstige Neofolkwereld.
