De twee gitaristen Tohort en BloodPervertor verlieten in 2014 Carpathian Forest. Ze wilden een eigen band. Na wat zoeken vonden ze Odemark (ex-Midnattsvrede) en Tybalt (Forbid, Den Saakaldte) bereid om mee met hen in het zwarte avontuur te stappen. Het duo voelde zich als herboren en met zijn vieren begonnen ze al snel nummers te schrijven voor dit debuut. ‘Born In Thorns’ bevat geen pure black metal, al scheelt het soms niet veel. Invloeden van thrash en black’n’roll zorgen voor een gevarieerd plaatje schatplichtig aan klassieke black metal. Het titelnummer alleen al laat een net iets andere sound horen, met typische blackmetalzang maar ook extra zang die meer naar thrash neigt, en ook wat cleaner klinkt dan we van dit soort bands gewend zijn. Niet dat er geen vaart genoeg in zit. Het openingstrio ‘Torment Nation’, ‘Dark Vision’ en ‘Art Of Domination’ klinkt verzengend hard en wild. Naar het einde van de plaat toe verruimt The 3rd Attempt zijn geluid, met het claustrofobisch en experimenteel aandoend ‘Anti-Self’ als hoogtepunt. De band vertrekt binnenkort op tournee met Taake, wat voor stevige concurrentie tussen beide hordes kan zorgen. Het Duitse kwartet Invoker, met leden die reeds hun sporen verdienden in de Duitse extreme scene in bands als Trimonium, Requiem, Blooddawn en Organism, heeft een opvolger klaar voor het debuut ‘A New Age’ uit 2013. Net als op die plaat mengt Invoker thrash, black en deathmetal tot een leuke mix. De strot van zanger/gitarist Tino Büttner is lekker brutaal, zonder tot een eenduidige grunt te vervallen. In ‘Lawless Hunter’ gebruiken ze een Black Sabbath-riff alvorens de hel mag losbreken. Goed gevonden. Invoker doet geregeld van die kleine zijsprongetjes om zijn agressieve en brutale sound ietwat te variëren. Net daardoor klinkt dit schijfje net anders genoeg om ietwat op te vallen. Probeer het met piano en violen opgesmukte ‘The Wolves Chant’ maar eens. Geen snufje metal te bekennen, alleen een heerlijk stukje klassiek aandoende muziek. Niet dat Invoker niet kan rammen. ‘In The Womb Of Arrogance’ en het titelnummer zijn daar maar een paar geslaagde voorbeelden van. Duits, degelijk en goed.