Het ongrijpbare en met absoluut niets te vergelijken Kayo Dot is in essentie het project van multi-instrumentalist Toby Driver. Die neemt niet alleen gitaren, bas en stem voor zijn rekening, maar verder ook onder meer mellotron, orgel, piano, klarinet en synths. (Driver was tot enkele jaren geleden overigens de drijvende kracht achter de experimentele metalband Maudlin Of The Well.) Op Blue Lambency Downward is Mia Matsumiya zijn vaste partner en zij neemt onder meer stem, viool en orgel voor haar rekening. Extra gastmuzikanten zoals onder andere B.R.A.D. (Asva) en Randall Dunn (Earth) maken de bezetting ten slotte compleet. John Zorn was de eerste om het uitzonderlijke talent van Kaya Dot te onderschrijven en bood Driver in 2003 de kans om een album uit te brengen op zijn label Tzadik: Choirs Of The Eye. Drie jaar later volgde Dowsing Anemone With Copper Tongue op Robotic Empire. Beide releases kunnen met wat goede wil worden geduid als avant-garde metal. Van metal is op Blue Lambency Downward echter hoegenaamd geen spoor meer. Integendeel, ditmaal maken voornamelijk jazz en psychrock de dienst uit. Hoewel het geluid van Kaya Dot zich niet laat vangen in en met woorden en stilistische referenties moeilijk zijn, zijn King Crimson en Syd Barrett niettemin handige aanknopingspunten. Niet toevallig twee namen uit de avant-garde van de jaren 1960 en 1970. Kaya Dot ademt immers in elke porie dat tijdperk uit, zonder evenwel retro te klinken. Buitenaards, maar fascinerend! (www.kayodot.net)
Toby Driver hier in het gezelschap van Ted Parsons (ex-Prong, Godfesh, Jesu) en Colin Marston is ook present op het remixaddendum dat Pyramids titelloze debuut vergezelt. Daar vertoeft hij in het uitstekende gezelschap van Jesu, Birchville Cat Motel, James Plotkin (OLD), Blut Aus Nord, Loveliescrushing en Ted Scarlett. Pyramids zelf is een viertal uit Denton, Texas dat het huidige dromerige shoegazergeluid van Jesu en My Bloody Valentine tracht te verzoenen met een sluimerende en indringende black metal atmosfeer. Dat laatste niet in het minst door het typische krakkemikkige drumgeluid. (De aanwezigheid van het Franse black metalproject Blut Aus Nord hoeft dus geenszins te verbazen.) De muziek van Pyramids bestaat uit zoveel lagen dat aandachtig blijven luisteren de boodschap is want wie niet oplet, verdwaalt al gauw. De sterkte van hun debuut is bijgevolg meteen ook hun zwakte. En dat euvel wordt uiteindelijk pas weggewerkt in de remixen. Voor een zeldzame keer zijn die relevanter dan de originele nummers.