Kenny Dixon Jr. blijft één van de meest tot de verbeelding sprekende house-producers uit Detroit. Hij geeft nooit interviews, fotos zijn al helemaal zeldzaam en optreden doet hij achter een wit gordijn. Toch geniet hij immense populariteit en wordt hij samen met Theo Parrish gezien als één van de grootste vernieuwers binnen het genre. Black Mahogani is de opvolger van het magistrale Silence in The Secret Garden en is helaas een kleine ontgoocheling. Moodymann blijft unieke muziek maken, dat wel, maar er hangt een licht déjà-vu gevoel over deze plaat. Veel heeft waarschijnlijk te maken met de aanwezigheid van enkele singels en herwerkingen van oudere nummers. Het begint nochtans heel sterk met Holiday, een traag nummer dat je het gevoel geeft dat er iets heel spannends gaat gebeuren en dat je langzaam onderdompelt in een sfeer van obscure jazz-samples en de after-hours clubs van eind jaren 70. Disco is nooit ver weg. Roberta Jean Machine, dat ook al diende als basis voor Amp Fiddlers Love And War, is mooi maar wordt gevolgd door de jazz-crooner I Need You So Much, dat eigenlijk maar een half nummer is en duidelijk als bindmiddel dient. Dan begint het feest pas echt met Runaway (jazz met een typische, vette beat die klinkt alsof hij jaren onder het stof heeft gelegen) en vooral Im Doing Fine (ook al met Amp Fiddler). Shades Of Jae is wellicht zijn bekendste nummer en mag een echte klassieker genoemd worden: samples van Bob James en van een live-plaat van Marvin Gaye en een groove die orgastische proporties aanneemt. Wat volgt is helaas heel minder boeiend. Na wat studiogeknutsel met blaxploitation-samples volgt een remix van Mahogani Brown, de titeltrack van zijn tweede album. Voor de Moodymann-leek is dit een aangename kennismaking en je haalt er één van de grootste house-klassiekers ever mee in huis. Voor de fans is het een blij weerzien maar ook niet meer dan dat.