Even lijkt het erop dat Cayucas een stevig staaltje glitterrock gaat neerzetten, maar al gauw voeren galmen uit de jaren 1980, strak maar poppy gitaarspel en een elektronisch opgepept rockritme de boventoon. En niet te vergeten de vaak melodieuze, droge en soms slappy klinkende bas, die niet aarzelt op de voorgrond te treden. Het zal ermee te maken hebben dat degene die daarop speelt Ben Yudin heet, de tweelingbroer van zanger Zach Yudin, en dat die twee de spil zijn waar Cayucas om draait. De zonnige, eigenwijze pop van het Californische vijftal lijkt een moderne draai te geven aan het beste van Westcoast pop en dan vooral vindingrijk te putten uit het werk van The Beach Boys. Maar dan wel met behoud van een plezierig en eigen geluid, dat het helaas niet echt moet hebben van diepgang. Maar meezingen is dan weer wel haast onontkoombaar.