Toen voorganger Perch Patchwork verscheen was onze (bvv) nog zeer te spreken over dat album van deze jongens uit Chicago. Ze koppelden de dwarse Afrikaanse ritmes van bands als Vampire Weekend of Dirty Projectors zowaar aan de mathcore van een band als Don Caballero. En altijd was er die kenmerkende stem van zanger Dave Davison. Voor deze opvolger focust de band vooral op het eerste. Indierock met de nodige Afrikaanse ritmes. Maar of wij nu zo blij worden van deze focus is maar zeer de vraag. De nummers zijn naar onze smaak vaak een beetje flauw qua opbouw. We horen in de achtergrond de gitaren lekker zomers rammelen, maar er ontbreekt iets. Dat iets waardoor de nummers boven de middelmaat zouden worden uitgetild. Een nummer als Winter dendert dan wel vrolijk voorbij. Maar éénmaal voorbij gedenderd is het ook voorbij. En zo is gaat dat ook met het merendeel van de andere nummers. Het is het uitgesponnen Silver Self, met zijn inventieve percussie en breaks, dat nog enigszins de meubels kan redden. Nee, de focus die de band legt werkt dus om één of andere reden niet. Jammer.