De Mexicaanse componiste Angélica Castelló studeerde in grote delen van Europa en is neergestreken in Wenen waar ze onder andere deel uitmaakt van het ensemble Fiori Musicali. Maar naast dit barokke ensemble is Castelló vooral actief in de wereld van de elektro-akoestische muziek. Dit album op het Italiaanse Mosz label valt in de laatste categorie, al klinkt de klassieke achtergrond van Castelló duidelijk door in de composities. Ze weet hierdoor de valkuil van eindeloze piep-knor-pruttel-composities te vermijden en levert een gestructureerde plaat af. De keuze van de elektronische geluiden is bij vlagen ietwat standaard, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de composities die goed weten te boeien. De balans tussen elektronica en akoestische geluiden weet Castelló nauwgezet te bewaren. Jammer is wel dat de balans vrijwel nooit verstoord lijkt te worden waardoor de plaat redelijk op de vlakte blijft en de luisteraar nooit echt uitdaagt. De plaat geeft niet direct zijn schoonheid prijs, maar de aandachtige luisteraar kan er meer dan voldoende schoonheid in vinden om dit album meer luisterbeurten te geven en het spectrum van Castelló verder te doorgronden.