De Haagse punkband The Brommers was er relatief vroeg bij. In 1978 opgericht zeilde de band mee op de golf van rauw energieke DIY-groepen die Nederland tegen die tijd vanuit Engeland overspoelde. In 1980 brachten ze een ep uit met vier nummers. Een jaar later was de groep ter ziele. Op de valreep van hun veertigjarig bestaan brengen ze eind 2018 ‘Brommers-Backlash’ uit, een vinyl-set die liefdevol is ingepakt in gezeefdrukt karton en voorzien van inlegvellen met info. Op een lp en een 10-inch single hebben de leden demo’s en concertopnamen (ondermeer door de VPRO radio gemaakt in Het Paard van Troje, hét poppodium van hun thuisstad) verzameld naast studiosessies. Een van de gangmakers achter dit project is eermalig Brommers-gitarist Kees Tazelaar, die zich naderhand ging toeleggen op elektronische muziek en nu verbonden is aan het Instituut voor Sonologie van het Haagse conservatorium. Hoewel de energie van The Brommers hetzelfde onverbiddelijke niveau heeft als andere punkbands, is de muziek met meer zorg in elkaar gezet. Ook live blijft de groep overeind. Het samenspel is hecht. Zanger Jan Heijnen, al jaren actief als grafisch ontwerper, imiteert het platte Engelse accent van bands aan de overzijde van het Kanaal met overtuiging. Hij klinkt als een toonvaste Howard Devoto. Kees Tazelaar weet zijn gitaar flonkerend doorschijnende klanken te laten voortbrengen, en heeft een vaste hand in zijn solo’s. Drummer Joost Tazelaar en bassist John Jansen vormen een solide basis die in een ommezien uit zijn slof kan schieten, maar tegelijkertijd de anderen de mogelijkheid geeft om naar de sterren te reiken. Zijn de vormgeving en de uitvoering van de set al argumenten om deze set te bezitten, de muziek doet een stevige duit in het zakje. Onmiskenbaar punk, maar gek genoeg nauwelijks gedateerd.