Een werk van liefde, zo noemt oprichter Martin Davidson van Emanem Records de gedachte achter elk album van zijn sinds 1974 in geïmproviseerde muziek gespecialiseerde platenmaatschappijtje. Logisch dat hij dan bij opnamen van de trendsettende sopraansaxofonist Steve Lacy (1934-2004) uitkomt, want daar is het voor hem allemaal mee begonnen. Steve Lacy had solo-optredens gegeven in een kerk in Avignon, en wilde die uitbrengen maar niemand was destijds geïnteresseerd in zoiets gedurfds, kaals en extreems. Gelukkig zijn er altijd gekken te vinden die daar dan juist inspringen… 17 tracks geven het rijke solowerk van Lacy prima weer, van meer melodieuze stukken tot abstracte, puur door klank ingegeven improvisaties, met soms zelfs zoiets als radiogeruis als inspiratiebron. ‘The Sun’ laat Lacy horen met acht andere muzikanten, waaronder een verhalende stem. De opnamen stammen uit de jaren 1968-1973, er doet een voor die tijd nieuw en futuristisch synthesizer mee, en in de teksten wordt vaak verwezen naar de oorlog in Vietnam. De freejazz van Lacy en consorten bruist en sprankelt van de energie en de improvisatoren opereren op het scherpst van de snee. De Tao, filosofische overpeinzingen en sociale betrokkenheid zijn nooit ver weg, er worden collega-muzikanten geëerd en de spanningsboog staat tot het einde strak.