37500 Yens is een duo uit Reims -Jud op gitaar en Frank op drums- die na een demo en een split met het maf genaamde L’ombre De La Souris Dans La Deuxième Lune toe is aan een volwaardig debuut. Acht nummers in een goed half uur mathematisch in elkaar stekende jazzcore is wat het duo ons voorschotelt. Nergens zijn de structuren echt ingewikkeld. Integendeel, de plaat luistert een stuk makkelijker weg dan het gemiddelde Don Caballero-album. Niet moeilijk doen, lijkt de boodschap van de twee Fransen. Gewoon zorgen voor wat aangenaam auditief vertier. En daar slagen ze behoorlijk in. Alleen afsluiter The Sullivans Quartet breekt uit de gezapige, aan postrock verwante jazzcore (denk bijvoorbeeld aan eveneens Franse bands als Chevreuil en Cheval De Frise) die de rest van het album siert. Op dit nummer gaat het duo namelijk voluit en kiezen ze voor een stevig stuk aan metal verwante gitaarexcursies met een lugubere schreeuwzang erbovenop. Geen ontcijferbare woorden, maar de stem als instrument en aanvulling bij de bombast die wordt neergezet. De overige zeven tracks zijn, op wat samples na, instrumentaal en zijn net niet sterk genoeg om echt te imponeren. Met uitzondering misschien van Canard Boiteux, waar de basisbezetting wordt aangevuld met aan freejazz verwante saxofoonuithalen. 37500 Yens is nergens vernieuwend, maar puurt gewoon het genre verder uit, en doet dat meer dan behoorlijk. Maar van ons mogen ze gerust meer van jetje geven zoals in de afsluiter.