In 2014 knalde de Canadese band Alvvays zich een weg naar voren in de indie-wereld met hun titelloze debuutplaat op Polyvinyl Record Co. Vooral het nummer ‘Archie, Marry Me’ was een juweeltje, met de perfecte combinatie van fijne, zwoele zomerklanken en dwars gitaarwerk. Zangeres Molly Rankin heeft een stem die ongemerkt snijdende teksten diep de ziel in kan laten duiken, iets dat op opvolger ‘Antisocialites’ ook weer gebeurt. Invloeden van artiesten als The Cranberries en Best Coast worden door het vijftal zodanig eigen gemaakt dat Alvvays zowel vertrouwd als verfrissend klinkt. De keyboard-lagen van Kerri MacLellan geven een dromerige sfeer mee, maar er komen genoeg speldenprikjes voorbij om niet weg te doezelen. Volgens Rankin gaat het nieuwe album over een ‘fantasy breakup arc’ en volgde haar eigen leven bijna de verhaallijn van de nummers: “my life nearly imitated art”. Dat is niet te hopen voor de luisteraars van deze elf nummers, waarin Alvvays laat horen gegroeid te zijn sinds hun eersteling. Nummers als ‘My Type’, ‘Not My Baby’ en ‘Already Gone’ brengen een sfeer van verlies, maar wanhoop is zelden het resultaat. Als Rankin in ‘Forget About Life’ zingt over de mislukkingen uit het verleden en vraagt “did you want to forget about life/ with me tonight?” willen we uitroepen dat we dat inderdaad willen. Het gezamenlijk vergeten klinkt verdraaide aanlokkelijk. Deze plaat vergeten we alleszins niet.