Honderdvijftig stuks geperst op doorschijnend vinyl die op één dag de deur uit waren. De modale muziekliefhebber kan de muziek nog altijd digitaal aanschaffen, zo stelt het label en DVA. Of dat massaal zal gebeuren, is een ander paar mouwen. Vier nummers staan er op het schijfje, waarbij elke kant in een locked groove eindigt (zouden ze dat ook digitaal weten te fiksen?). In drie van de nummers werkt DVA samen met andere illustere grootheden, eentje neemt hij helemaal voor eigen rekening. Opener ‘Allayallrecords’, in samenwerking met Addison Groove (alias voor dubstepper Headhunter), stelt het meteen duidelijk. ‘Allayallrecords Sound The Same’. Ettelijke keren na elkaar op een dubby wijze gescandeerd, waarna sporadisch wat muziek opduikt, en beat, een klank, een stukje dub. ‘Pink 22’ bevat aangename zang van Clara La San, die met haar naar R&B neigende stem een geslaagde combinatie vormt met de bliepjes, beats en andere net niet synchroon lopende stoorgeluiden. Mickey Pierce mag ‘Spoonbender’ mee naar de dansvloer trekken, al zit dit nummer net zo goed met haken en ogen in elkaar als de rest van de plaat. Het heeft wel iets, maar wat, daar zijn we nog niet uit. Afsluiter ‘Perxoflyf’ is gemaakt voor de clubs, althans, zo denken we, want we komen er zelf nooit. Onze ledematen verdragen geen dansbewegingen, en als ze al eens in de stemming zouden zijn (met een afranseling tot gevolg), dan zal het toch niet met deze muziek lukken. DVA is na twee jaar terug met nieuw werk, maar of dat nu echt moest? We durven het te betwijfelen.