Het collectief The Kurws bestaat voor de gelegenheid uit het kwintet Oskar Carls (tenorsaxofoon, klarinet, grand piano), Hubert Kostkiewicz (gitaar, stem, plastiek kopje, Sebastians metronoom, field recordings), Piotr Zabrodzki (Roland synthesizer, keyboards, overtuned grand piano), Dawid Bargenda (drums, grand piano, stem, timmerhout) en Jakub Majchrzak (bas, stem, koffiemolen, fiets). Daar komen nog een drietal gasten bij: Tomasz Duda (bariton saxofoon), Maurycy Idzikowski (trompet) en Ewa Kołecka (fluit). Geen van de gasten bespeelt de grand piano, verwonderlijk, want net zoals degenen die dat instrument zogenaamd wel bespelen, horen we het toch niet. Of toch, helemaal naar het einde van de plaat toe, als we het bijna waren vergeten. Het kan een Poolse grap zijn natuurlijk, want daar komen deze muzikanten met een voorliefde voor Amerikaanse no wave vandaan. Denk de uithalen van James White/James Chance en de gekte van Beirut Slump, Mars en de gitaaraanslagen van een Glenn Branca in zijn vroegste incarnaties en we benaderen al grotendeels wat The Kurws uit hun instrumenten persen. Het klinkt wel een beetje minder chaotisch en hier en daar zelfs licht gepolijst. Nu en dan duiken er zelfs melodielijnen op die niet onder een dikke laag noise en gruis zitten verstopt. ‘Nie Było Koła W Państwie Inków/There Was No Wheel In The Inca Empire’ is een korte improvisatie waarin wat ijle geluiden, afkomstig van de blazers, een opstap vormen voor ‘Léo Taxil’, dat free rock, avant-garde en no wave aan elkaar koppelt. De band ontstond tijdens een pingpongmarathon, waarna ze een wisselend collectief begonnen om de Poolse underground van nieuwe geluiden te voorzien. En dat doen ze op ‘Wszystko Co Stałe Rozpływa Się W Powietrzu’, zoals de plaat oorspronkelijk is getiteld, van de eerste tot de laatste verrassende noot. En die stemmen, wel, er wordt ergens één lijntje gezegd en dat is het zowat. Niet dat we het dat erg vinden.