Dat een hoog werktempo niet noodzakelijk een invloed op de kwaliteit van het gepresteerde werk hoeft te hebben, bewijzen Keiichi Sugimoto en Andreas Tilliander. Beide producers blijven aan de lopende band plaatwerk afleveren en bedienen zich van een trits alter egos. Zo is Sugimoto ook deelgenoot in Minamo en Fonica. Op Air Curtain bespeelt de Japanner een breder muzikaal palet dan op zijn eerder dit jaar verschenen solodebuut Water Mirror. Waar Water Mirror integraal opgebouwd was uit drones en dreef op resonantie, durft Sugimoto hier ook flirten met gebroken ritmes, fieldrecordings (het klokkengeluid in As Rain) en a-typische klankpatronen. De Zweed Tilliander bracht zowel werk uit onder zijn eigen naam als onder Lowfour en Komp. Zijn nieuwste schuilnaam is Mokira en vindt onderdak bij het Japanse huis Cubicfabric. Tilliander, een muzikale duizendpoot die in Zweden tweemaal op rij genomineerd werd voor een Grammy Award, laat zich hier van zijn meest spaarzame kant zien. De clicks&elektronicaproducer transformeert op FFT POP tot een gedegen geluidsarchitect. Gitaarpatronen worden vakkundig bewerkt, bijgekleurd en ondergedompeld in een bad vol glitch. Enkel in het wondermooie Tsuki ni Kioki laat hij zich vocaal bijstaan door Piana. De echo van dat andere Japanse elfje Tujiko Noriko klinkt gevaarlijk dichtbij en eigenlijk gaat die stelling op voor de hele plaat. FFT POP is mooi gemaakt, maar kan zich niet onderscheiden van de vele releases die in dit genre wekelijks de markt overspoelen. De mooi vormgegeven hoes, van de hand van Sugimoto, kan daar helaas niets aan veranderen.