Face it, Massive Attack had ยBlue Linesย nooit kunnen maken als ze niet eerst jaren als het deejaycollectief ยThe Wild Bunchย de hort waren opgeweest. Hetzelfde geldt voor James Murphy. De man had al een lange carriรจre als deejay achter zich voor hij het DFA-label en zijn groep Lcd Soundsystem startte. Murphy is deejay uit overtuiging, een man met een missie en een voorliefde voor de krautrock van Neu! en Can, de protohouse van Fingers Inc en Adonis, de blunted hip hop van Kurtis Mantronix en de elektronische psychedelica van Manuel Gottsching. Vooral die laatste is van belang geweest bij het maken van ย45:33ย. Gottsching maakte ooit de cultplaat ยE2-E4ย, een languitgesponnen dansnummer die de blauwdruk afleverde voor de Chicagohouse en de Detroittechno. Dat Murphy voor ย45:33ย oorspronkelijk een persiflage wilde maken op de hoes van Gottsching veroorzaakte nogal wat deining en het plan werd in mineur afgevoerd. Dat recent ยE2-E4ย, vijfentwintig jaar na datum, opnieuw werd uitgebracht is dan ook geen toeval. Op ย45:33ย – de titel is spielerei op het werk van John Cage, namelijk een opdracht voor Nike die Murphy vroeg een work-outtrack aan te leveren – laat de New-Yorker zich kennen als de notoire muziekliefhebber die hij is. Glanzende pianoriedels, pulserende beats, knisperende disco, Kraftwerkiaanse gloed, zwoele tektssamples, een hemelse instrumentale bewerking van ยSomeone Greatย (een hoogtepunt op ยSound Of Silverย), het passeert allemaal de revue. ย45:33ย is meer dan een verplichte stijloefening. Het is het geluid van de hipste club op deze aardbol. Murphy zet zijn missie verder, want ook zijn mixcompilatie voor Fabric en de nieuwste releases op DFA bewijzen dat de man de vinger aan de pols houdt en als geen ander de brug slaat tussen het verleden en de toekomst. Respect.
