Gnod

De avond waarop monotonie zegevierde bij ‘Maddbuzzkwbrg’

‘Maddbuzzkwbrg’. Nee, het lukt niet echt om de naam van deze avond uit te spreken. Nogal lastig als je je vrienden probeert mee te lokken naar het Brusselse Magasin 4 voor dit bizar avondje vol psychedelische drones, buitenzinnige noise en zegevierende monotonie. Een lange avond ook die de aan het einde de kop wordt afgerukt door enkele onverlaten voor wie de nacht echt te lang duurden.

Een vrij onrustige menigte zakte afgelopen vrijdag af naar de Havenlaan. Het enige en laatste plekje anarchie in de hoofdstad en meteen ook bijna de groezeligste club van het land waar de ramen niet meteen beginnen te rammelen. Een prachtplek, maar het arrogante publiek moet je soms voor lief nemen.

Te laat voor Magdalena Solis en Teeth Of The Sea glipte ik Magasin 4 binnen net voordat Mater Suspiria Vision haar occulte bezweringsdans inluidde. Het duo was in pijen gekleed, met daarachter een minutenlang verstopte Aziatische schone die een half uur later haar twijfelachtige dans mocht doen. De dag voordien nog wierp de soundtrack van een Filipijnse horrorfilm me de stuipen op het lijf. Ook al beland je – als je je ogen sluit tijdens de angstwekkende drones van Mater Suspiria Visions – in een nachtmerrie, het verbergt niet hoe doelloos, eentonig en repetitief hun geluid  eigenlijk is. De Aziatische danseres stond erbij alsof ze zichzelf ook afvroeg wat ze daar deed. De theremin begaf het al bij de eerste noot en Mater Suspiria Vision leek meer en meer een komisch duo dat iedereen met de nodige serieux in de zeik nam.

Psychic Ills
Psychic Ills

Ook Psychic Ills bleef spartelen op het droge. De band miste uitstraling, wat ze enigszins probeerde te compenseren met enkele brandende wierookstokjes maar het hielp niet echt. De eerste helft van de set was een monotone brij van vervelende psychedelica. Pas de laatste vier nummers sijpelde het vuur in de band en wist je weer waarom je Psychic Ills had aangekruist. In de overbezette nu psych-wereld zullen ze echter nooit potten breken.

Net wanneer je je begon af te vragen wat Anika tussen al die andere namen deed, snapte je het. Dit is de avond dat monotonie zegeviert. En had je Anika niet twee jaar geleden al stiekem uitgeroepen tot de keizerin der monotonen? Er zat haar iets dwars vanavond. Werd haar keel geprikkeld door de overdadig rook spuitende rookmachine of had ze last van de nicotine-uitstoot van het gretig rokende publiek, of was het de stormvloed aan fotografen vooraan, of toch het eeuwig kwekkende publiek dat respectloos lulde en lulde. Anika laat nooit de controle varen en houdt steeds angstvallig het publiek in’t oog. Het hinderde haar vandaag. Tussen elk nummer mompelde ze iets. Herhaalde ze haar teksten, of schoffeerde ze het publiek? Het blijft de grote vraag. Twee jaar geleden stond Anika ook al in Magasin 4, toen nog met Geoff Barrow en zijn vriendjes, een strak op elkaar ingespeelde band. De nieuwe jongens die Anika rond zich heeft verzameld, hadden die strakke sound nog niet echt onder de knie. Het rommelde een beetje, het liep wat stroever en echt rollen deed het niet. Eigenlijk is het ook wel spijtig dat het Anika zelf niet gelukt is in die twee jaar met veel nieuwe songs te komen. Wel leek er meer melodie in haar stem te zitten. Het aan Nico schatplichtige stemgeluid was wat opgefrist en ook al zingt ze nog steeds uit de toon het is melodieuzer en minder monotoon.

Gnod
Gnod

Gnod, zij die de helden van de avond moesten worden! Moesten, maar helaas. Eerst een technisch probleempje, dan een dronken onverlaat die het podium als zijn plek beschouwde en de band lastig viel. Gnod trok de stekkers uit, er werd geroepen om security en er gebeurde niets. Maar tussendoor, in dat kleine half uurtje dat Gnod de helden de avond wilden worden, waren ze het ook bijna. Het is verbijsterend hoe ze met z’n vijven zo’n prachtige herrie kunnen orkestreren waarin je slaafs het Gnod-ritme volgt en je je vrijwillig laat vermorzelen door hun scheurende en stuwende klanken terwijl de frontman als een sjamaan repetitieve en bezwerende boodschappen zingt waarvoor je bloot op je knieën gaat. Maar de trip werd abrupt afgebroken en onvoldaan, teneergeslagen en diep ontgoocheld kon zelfs de merchandise-stand geen soelaas meer brengen.

Gezien: MADBUZZKWBRG, 13/04/2013, Magasin 4, Brussel

tekst:
Katrien Schuermans
beeld:
Gnod-010
geplaatst:
zo 14 apr 2013

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!