Ready To Die

Op tournee gaan onder de noemer The Stooges brengt heel wat meer op dan de hort opgaan onder de naam Iggy Pop. Sinds het overlijden van Ron Asheton in 2009 is het zelfs, zoals het ooit ook was, opnieuw Iggy & The Stooges. James Williamson is terug en Mike Watt is ondertussen een vast onderdeel van de bezetting geworden. Drummer Scott Asheton is er uiteraard ook nog steeds, en saxofonist Steve MacKay, die er bij was op het legendarische album ‘Fun House’, mag ook weer hier en daar een toefje toevoegen. Met een bezetting als deze zou een mens toch iets mogen verwachten. Maar het loont nauwelijks de moeite, behalve voor de obligate fan van Iggy Pop. ‘The Wilderness’ uit 2007 was al niet bijzonder, en dat is met ‘Ready To Die’ absoluut niet anders. Eigenlijk zou Pop met The Stooges zich gewoon moeten houden aan de drie klassieke albums. Ook op het podium, want iedereen zit toch te wachten op ‘I Wanna Be Your Dog’ en dat soort oerpunkklassiekers. Pop heeft zelf voldoende schitterend materiaal gemaakt voor concerten onder eigen naam, zelfs met Williamson maakte hij een machtig goede plaat:’Kill City’. ‘Ready To Die’ bevat namelijk vooral nummers die in zijn oeuvre onder eigen naam passen, zoals trage liedjes als ‘Unfriendly World’ en afsluiter ‘The Departed’ bijvoorbeeld. Bij het meermaals beluisteren van de cd kunnen we alleen concluderen dat ‘Ready To Die’ op het niveau zit van bijvoorbeeld ‘Zombie Birdhouse’, ‘New Values’ of ‘Soldier’. Platen uit Pops solocarrière die na verloop van tijd toch goede nummers blijken te bevatten. Zo’n album is dit, en dus absoluut geen concurrent voor de drie klassieke Stooges-platen. Droppen die naam als het om nieuw werk gaat. Punt.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
IggyAndTheStooges_ReadyToDie
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!