Fluitiste, componiste en elektronica-tovenares Anne La Berge is absoluut onverschrokken in haar benadering van muziek maken, met name in improvisaties. Ze heeft er kennelijk plezier in om allerlei obstakels op haar pad te strooien om te zien hoe ze die kan overwinnen. Ze gooit daar nog een schepje bovenop met instructies die willekeurig verschijnen. En nóg een schepje door deze methode te volgen in groepsverband, onder meer met het ensemble MAZE, waar ze lid van is. En alsof dat nog niet genoeg is, kunnen de musici van MAZE de voortgang van de muziek beïnvloeden met nieuwe instructies. Het doel is om binnen die regels vrijheid en ruimte te creëren, én samenhang aan te brengen. Musiceren wordt zo een spel waarbij samenwerking, uitdaging, reactiesnelheid en opperste concentratie van het grootste belang zijn. Spannend om uit te voeren. Spannend om mee te maken. Maar ook nog spannend om achteraf te beluisteren, zo blijkt uit ‘RAW’, een lp waarop twee van deze improvisaties live vastgelegd zijn. Onderdeel van het materiaal dat de musici naast hun spel gebruiken, zijn flarden van teksten die ze uitgesproken hebben. Die worden blijkbaar volgens dezelfde methode opgeroepen en achter elkaar gezet als de instructies waar La Berge haar bandgenoten mee confronteert. Bovendien is Yannis Kyriakides met zijn laptop een van die kameraden. Dergelijke improvisaties kunnen alleen werken als de musici op hoog niveau kunnen opereren, en weten wat ze aan elkaar hebben. En dat is hier zeker het geval. De muziek op ‘Raw’ is in hoge mate onvoorspelbaar, zelfs na verschillende keren beluisteren. Daardoor blijf je het gevoel houden dat je nog niet helemaal kunt doorgronden wat er gebeurt. Soms is het samenspel inderdaad rauw, onbesuisd, explosief. Maar dan slaat MAZE collectief een hoekje om, en is alles fijnmazige, doorschijnende rust en muzikale pracht.
