Rausch

Sinds de eeuwwisseling is dit slechts het derde GAS album, al volgt het slechts een jaartje na ‘Narkopop’ (Kompakt, 2017). Twee jaar geleden was er ook al de retrospectieve ‘Box’. Toch heeft ambient techno meester Wolfgang Voigt door deze plotse hoge productiviteit nog niets van zijn mysterieuze aura ingeboet.

Natuurlijk speelt hij het slim door een tijdlang de spanning op te bouwen met een korte trailer, vreemde verklarende tekstflarden (‘Death has seven cats’), en het feit dat niet zomaar de eerste de beste muziekrecensent (pv uitgezonderd, dat spreekt vanzelf) een (uiteraard beveiligde) promo kan bemachtigen.

Maar eens alle procedures doorlopen zijn, horen we meteen waar het bij GAS echt om draait: zijn klanken zijn gewoon veel beter uitgewerkt dan die van de concurrentie, en hierdoor worden de ritmische loops als vanzelf meerdere niveaus hoger getild.

Niet verwonderlijk, als er soms zeventien jaar zit tussen twee albums. We worden verondersteld om het zevendelige ‘Rausch’ als één samenhangend geheel te ondergaan, en opvallend snel mengen verdoofde hartslagbeats zich met onze bloedsomloop, en krijgen we een aangename klopervaring in onze slapen, die nog lang zal nazinderen.

Er is wil tot overgave nodig, maar eens je zover bent is een aangename trip gegarandeerd. Waar de ambientklanken uit gepuurd werden is ons een raadsel, maar we menen gemanipuleerde hoornblazers of microseconden klassieke muziek te horen. Misschien was de tekstflard ‘Fanfares of joy’/‘Fanfares of fear’ toch niet zo vrijblijvend of abstract?

Verkrijgbaar als dubbelelpee, cd of download, zal de nieuwe GAS met een warme roes onthaald worden door de trouwe volgelingen. Ook voor wie onbevooroordeeld wil testen of deze Keulenaar zijn hype wel waard is, is ‘Rausch’ een geschikte poort om de wereld van Voigt binnen te treden.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
GAS_onder_embargo_Rausch
geplaatst:
ma 20 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!