Het werk van Sissel Wincent – ook actief in Drömfakulteten, een Zweeds collectief dat het werk van vrouwen en transseksuelen in elektronische kunst promoot – is fragiel en broos. Veel meer dan een beatloop heeft de Zweedse niet nodig. De rest is aankleding. Essentiële aankleding, want zonder zijn haar nummers dus niet meer dan die beat. Deze eerste release verschijnt op het platenlabel van Peder Mannerfelt, een producer uit Stockholm die oor heeft voor onbekend vrouwelijk talent.
Eerder verscheen op zijn label werk van Anna Vtorova (als Machine Woman) en Klara Lewis. Op ‘Illusion Of Randomness’ is het handelsmerk van Mannerfelt goed te horen: de productie is rauw, ongepolijst. Past uitstekend bij de nummers van Wincent: beats en opsmuk. Nu klinkt dat wellicht wat denigrerend, maar zo is het niet bedoeld. De vijf nummers op de ep zijn pareltjes in eenvoud, kracht en impact. De manier Wincent waarop haar beats, de basis van haar muziek, samenstelt heeft wel iets weg van de manier waarop Andy Stott en vooral Objekt dat doen.
De beat is rauw, minimalistisch en compromisloos. In ‘Monstera’ slagen op metalen platen, in ‘Chrome’ drie lagen percussie, in ‘Stream Of Cosciousness’ een hele trage diepe. Zij vormen de structuur, het geraamte. De minimale aankleding (soms niet meer dan vervormde ruis) zorgt voor ontregeling, dissonantie en een bepaalde mate van chaos. Wincent bewaart een broos evenwicht: nergens ontspoort haar experimentele techno. ‘Illusion Of Randomness’ zindert van spanning.