Putain Royale

‘Zum Kotzen’ was en is het voor het Gentse trio Pink Room rond brulboei en notoir mopperaar annex platendraaier Bart Cocquyt. Zijn kompanen Jelle Lefebvre en Glenn Janssens vinden dat ook. Niet kunnen spelen voor publiek, geen trommelvliezen aan gort mogen tieren of door een hoog volume oorschade veroorzaken. ‘Zum Kotzen’ is het, godgeklaagd ook nog. Dus besloot het trio een nieuwe plaat te maken, corona of niet; en dat werd ‘Putain Royale’. Ze nodigden wat maatjes uit voor kleine bijdrages, maar het is vooral het trio zelf dat we te horen krijgen, en hoe. Vonden we het debuut al een verpletterend goede noisepunkplaat, dan is dat klein bier vergeleken bij ‘Putain Royale’. Vettiger, ranziger, professioneler op de band gezet en met meer melodie, al zit die soms verscholen onder een paar lagen noise. Cocquyt schreeuwt alsof zijn leven ervan afhangt, gitarist Janssens weet heerlijke riffs te spelen en drummer Lefebvre overtreft zichzelf. Dat doet hij helemaal in de geniale afsluiter ‘Stay Black’ waarin zijn felle en repetitieve drumwerk ons van onze sokken blaast. Tien nummers staan er op de plaat, de korte intro meegerekend. Iets meer dan twintig minuten, dan is het alweer voorbij. Kort maar krachtig, van ‘Hail Satan’ over ‘Losing’, ‘Skin’ en ‘Colin’. Och ja, dan draaien we de boel nog maar eens om, en nog eens en nog eens en dan draaien we vijf keer na elkaar ‘Stay Black’. Ons jaarlijstje is meteen klaar: ‘Putain Royale’ van Pink Room. Meer hoeft er niet op te staan.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
PinkRoom_PutainRoyale
geplaatst:
wo 14 apr 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!