Power Of Won

De Afro-Amerikaanse gitaar/geluidskunstenaar Morgan Craft heeft sinds een dik jaar het Italiaanse platteland verruild voor Amsterdam samen met zijn vrouw Giulia Loli, alias DJ Mutamassik. Van het creatieve isolement naar de creatieve onderdompeling waarbij ze vooral actief zijn met spannende klanken binnen de theaterwereld. Samen met Loli is hij nog altijd actief als Rough Americana, het conceptuele noise improvisatieproject; en afgelopen jaar waren ze samen te zien op het Afrofuturism festival in Rotterdam. Ook Crafts eigen creativiteit heeft er niet onder geleden en sinds begin dit jaar heeft hij al drie conceptuele albums gemaakt. Alles in eigen beheer en digitaal op Circle of Light Recordings dat hij eind vorig jaar is begonnen. ‘Power Of Won’ opent met dreigende drones en snaaraanslagen. Het album is opgenomen in Amsterdam en gevuld met composities die zich tussen dromerige en donkere sferen verhouden via gitaar en verre trompetten, als een soundtrack van een onbestemde film. Het concept hierachter is die van de veranderende wereld, zoals te lezen is in Crafts essay-achtige liner notes. Muziek als onze redding, via kennis van helende vibraties zoals de Griekse mystici dat al wisten. De klank doet met momenten denken aan Stars Of The Lid en vroege Mogwai met een heerlijk donkere ondertoon, Liefhebbers van trage en uitgesponnen gitaardrones kunnen hier hun hart ophalen. In ‘Black Project’ gooit Craft het over een iets andere boeg. De dromerige klank is nu donkerder. Lees: krakerige snaarvibraties met een zweem van blues. Ook meer gelaagde beats als experimentele hiphop zoals in het hobbelige ‘RQ-3 Dark Star’. Het concept dat hier centraal staat, is de brute politiebehandeling van Afro-Amerikanen, refererend naar de onvrede over ongelijke economische en burgerrechten. Het album klinkt als de straat, het ghetto, met rafelrandjes en ergens het gevoel van melancholische onmacht. Een krachtig album die tot in de maag gevoeld kan worden met de volumeknop op tien. ‘Circle Of Light’ is de laatste in deze reeks. Dit album heeft Craft gemaakt als boetedoening naar zichzelf toe, al zijn zwaktes onderkennend en met dankbetuiging aan God via de vibraties van klank. Drones van gitaarvegen heersen alom en als de vorige twee albums al niet donker genoeg waren, gaat deze nog een stap verder. Dit is er eentje voor de trancendentale overpeinzingen. In de gedempte compositie ‘Amrita’ is er meer ruimte voor lichte sferen, maar meer dan dit wordt het niet. De vorige twee albums bereiken in dat opzicht een geslaagder niveau van klank in dienst van het concept. Craft zal in de loop van dit jaar zijn reeks van conceptalbums verder zetten, volgen dus.

tekst:
Seb Bassleer
beeld:
MorganCraft_PowerOfWon
geplaatst:
zo 18 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!