Portals Into Futility

Sinds 2011 maakt Usnea uit Portland, Oregon het zichzelf en de luisteraar moeilijk. Het kwartet, bestaande uit Joel Banishing (bas, zang), Zeke Ptimo Rogers (drums), Johnny Lovingood (gitaar) en Justin Cory (gitaar, zang), maakte eerder twee albums (‘Usnea’, 2013 en ‘Random Cosmic Violence’, 2014), waar vooral dat laatste wist te imponeren. Waar die plaat dan wel ingewikkeld klonk, gevarieerd en coherent, ondanks slechts vier epische stukken, hebben we heel wat meer moeite met de opvolger ‘Portals Into Futility’. Het kwartet heeft lang aan de vijf nummers (een klein uurtje) gewerkt, maar heeft zichzelf een beetje in de voet geschoten door het allemaal net een beetje te technisch en ingewikkeld te maken, waardoor de luisteraar al gauw niet meer kan volgen. Net als voorheen wisselen death, black, sludge en doom elkaar in meer of mindere mate af en wisselt de band voortdurend van zangstijl, van clean tot genadeloos brullen. Depressief en wanhopig klinkt Usnea ook nog altijd, maar het is alsof het door hun eigen drang om hun technisch kunnen te etaleren komt en niet door de muziek zelf. ‘Portals Into Futility’ is dan ook een uitermate vermoeiende rit om aan één stuk door te beluisteren, zeker als de afsluiter ‘A Crown Of Desolation’ ook nog eens twintig minuten duurt. We worden er zo moe van, en dat kan toch de bedoeling niet zijn geweest.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
zo 13 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!