Wat speurwerk leert ons dat dit het tweede album is van een Berlijns trio. Op hun debuut pronkte Automat echter nog prominent met vocale gastbijdrages van Blixa Bargeld (Einstürzende Neubauten), Genesis P-Orridge (Throbbing Gristle, Psychic TV) en Lydia Lunch. Kon dus wel tellen als introductie! Automat blijkt dan ook niet zo maar een trio te zijn. Op ‘Plusminus’ doen Jochen Arbeit (Die Haut, Einstürzende Neubauten, Sprung Aus Den Wolken), Achim Färber (Project Pitchfork, Phillip Boa & The Voodooclub, et cetera) en Georg S. “Zeitblum” Huber (Sovetskoe Foto en samenwerkingen met onder meer John Zorn, Fennesz, Jim Thirlwell) het, op een uitzondering na, helemaal alleen. Lees: instrumentaal. ‘Plusminus’, vernoemd naar de monoliet in Stanley Kubricks “2001”, wil vooral een echte studioplaat zijn. De titels van de nummers zijn dan ook letterlijke verwijzingen naar technologische snufjes en effecten, zoals ‘H910’ dat een rechtstreeks referentie is naar de harmonizer die werd gebruikt voor ‘Low’ van David Bowie. Studionerds en technologiejunkies dus die zweren bij een analoge en snelle aanpak. In drie dagen werden de acht tracks namelijk ingeblikt. Voor de techneuten: het album werd opgenomen in de Candy Bomber Studio in Berlijn-Tempelhof en die is nog steeds volgestouwd met materiaal uit de jaren 1950. Curieus is de vaststelling dat ze niet opteren voor typische krautrock – ook al zitten ze op Bureau B- maar voor luie, gezapige dubreggae om relaxed op achteruit te leunen. Dat alles repetitief en minimalistisch. Beetje zoals The Orb eigenlijk. De titeltrack ten slotte aarzelt vreemd genoeg tussen Kraftwerk en Talking Heads. ‘Plusminus’ is over de ganse lijn vakwerk pur sang, maar nergens grensverleggend of opzienbarend.
