Tweede album van Efrim Menuck, voorman van Godspeed You! Black Emperor en A Silver Mt. Zion. Op sommige punten ligt ‘Pissing Stars’ in het verlengde van allebei die bands, maar waar met name moederschip
GY!BE zich eigenlijk nooit waagt aan dingen die lelijk zijn –tragisch, dramatisch, soms chaotisch, maar nooit opzettelijk vals of vuig– zo bestaat ‘Pissing Stars’ juist bij de gratie van de schurende spanning tussen emotionele schoonheid en confronterende rauwheid.
Het openingsnummer ‘Black Flags Ov Thee Holy Sonne’ is hier meteen het mooiste voorbeeld van. Menuck begeleidt zichzelf al hummend op een elektrische gitaar; je verstaat hem voor het eerst als hij ‘Good times aren’t good times anymore’ zingt, met zijn typische, tragisch gebroken stem. Een knarsende toongenerator en een suizende synth voegen zich bij het koor en de boel spoelt als een donkere golf uit de boxen, terwijl ergens in de mix een kind over dode sterren mijmert.
De volgende nummers volgen een vergelijkbaar sjabloon, een mengsel van ongepolijste elektronica en zwaarmoedige zang. Er zijn een paar instrumentale rustpunten, maar het mooiste nummer komt nabij het einde, ‘The Beauty Of Children And The War Against The Poor’ waarop Menuck ook nog piano en cello toevoegt aan de rammelende pracht, en je als luisteraar zijn wereld van duisternis en hoop in sleurt.
Het is er tegelijk vreselijk en schitterend –een machtige combinatie.