Pianokammer

De Noorse pianist Christian Wallumrød staat in zijn geboorteland bekend als een ascetisch muzikant die een breed gamma aan genres aan kan. Hij speelt jazz, kerkmuziek, folk, barok en hedendaags klassiek. Doorheen de jaren werkte hij mee aan een breed spectrum van projecten, waaronder Dans Les Arbres en Jan Bang. Het duurde echter tot nu vooraleer de man zijn eerste echte soloplaat maakte. Volledig instrumentaal en gebracht met grand piano. Hij nam de zes stukken op verschillende plaatsen op, en experimenteerde tegelijkertijd met opnametechnieken, overdubs, galm en klankkleuren. Hij opent en sluit de plaat met een vage drone, die het openingsnummer inleidt en het afsluitende nummer uitleidt. Daartussen geeft hij een staaltje van zijn kunnen, als een jonge Keith Jarrett die wil tonen wat hij kan. Al doet de Noor het op een bescheiden wijze en primeert de kwaliteit van de zelf gecomponeerde stukken boven virtuositeit etaleren. ‘Hoksang’ is sferisch en speels, ‘Second Fahrkunst’ is een stuk experimenteler, waarbij stilte tussen de toetsaanslagen en de galm die ze nalaten, net zo belangrijk wordt als de aanslag zelf. ‘Boyd 1970’ is jazzy, melodieus en poppy tegelijk, en verraadt zijn vroegere deelname aan het project Close Erase, waarin muziek in de trant van Miles Davis ten tijde van ‘Bitches Brew’ een jazzrockkleedje aan kreeg. Jazzrock is het echter niet meer, daarvoor klinkt dit stuk echt te toegankelijk. Geen afkeuring hoor, want het is echt wel een zeer mooi en inventief gespeeld stuk pianomuziek. Afsluiter ‘Lassome’ is het stuk, voor de drone dan toch, dat het meest herinnert aan Jarrett, al hoor je nu al dat Wallumrød nooit zal vervallen tot new ageprofeet.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Christian_Wallumrd_Pianokammer
geplaatst:
wo 11 mei 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!