Met Pieter Vermeyen en Onsturicheit als de tweede dubbelaffiche in de reeks Littl’ AntennA @ PostX lokte organisator Alain Kinet deze artiesten voor een try-out naar het voormalige postkantoor in Merelbeke Flora (vlak onder Gent).
Het kleine zaaltje met gezellige bar (en lokale streekbiertjes) geraakte goed gevuld met liefhebbers van uitdagende elektronische muziek uit eigen stal.
Antwerpenaar Pieter Vermeyen liet zijn droomachtig pianospel als zachte golfjes over het publiek heen glijden. De repeterende pianoklanken werden ondersteund door veldopnames en elektronische geluiden. Vermeyen slaagde erin de melancholisch ondertoon, zoals op zijn laatste release Hygge, live heel merkbaar te maken. De licht bedeesde pianist is al een geruime tijd bezig met composities op de klavieren te produceren. Met enthousiasme greep Vermeyen dan ook de kans om met de (toevallig) aanwezige vleugelpiano, zijn kunsten ook zonder elektronische effecten te laten horen. De set kreeg hierdoor een onverwachte dimensie. We luisterden naar mooie klanken verwerkt tot nummers die rust brachten en door hun droefgeestige inhoud onze gedachten konden voedden. Vermeyen leverde een summiere set zonder overdreven effecten en zonder achtergrondbeelden. De vredige tonaties van het pianospel schepten een sfeervolle en mooie start van de avond.
Na een glas plaatselijk hoppig gerstenat was het tijd voor Onsturicheit. Met het bierschuim nog in de mondhoeken werden we meegesleurd in een mega elektronica trip. Peter Moorkens aka Onsturicheit staat voor ongecontroleerde wildheid, levendige dwarsheid, zowel duister als opgetogen, soms uitbundig, dan weer zwart mysterieus. Het elektronische pallet dat Moorkens gebruikte tartte de verbeelding. Alle facetten werden door deze artiest versmolten tot een unieke brok experimentele elektronica. De pulserende geluiden van de modulaire tools werden samen gekneed met gitaarloops, sequencers en veldopnames. De ambient grenzen werden gekraakt door subtiel allerhande twists tevoorschijn te toveren met noise-achtige en buitenaardse geluiden. Humor was er ook,. Gekke ingesproken samples wisselden af met de bizarre, bij wijlen grappige achtergrondbeelden. Doodshoofden, oude stadsprenten en collages van foto’s die gecreëerd werden door zijn elf-jarige zoon Milo (het talent heeft ergens zijn oorsprong) zorgden voor een fascinerend spel van beelden. Zelfs onverwachte elektronische storingen voelden als spontaan aan. Onsturicheit start steeds met een to do lijst die echter door (onverwachte) omstandigheden en ingevingen tot een allegaartje improvisatie gesmeed kan worden. De zweverige, experimentele en psychedelische klanken veroorzaakten een origineel resultaat voorzien van een donker randje. Moorkens gebruikte zelfs zijn eigen stem als loop (naast de gitaar)om zijn geluidsstructuren bij te kleuren.
Op het Wool-E label verscheen eind 2018 de vijf cd box van Onsturicheit getiteld ‘Wanneer De Herder Doolt, Zo Dolen De Schapen’. De onderdompeling van onstuimige (‘onsturige’) geluiden zijn het handelsmerk van Onsturicheit. We werden net als alle aanwezigen omvergeblazen door een knallende set die voor een try-out onwaarschijnlijke hoogten bereikte. Onsturicheit zal op het splinternieuwe AntennA festival ergens in het begin van 2020 terug zijn kunsten ten toon mogen spreiden. Als toemaatje kregen we nog een interessant improvisatiesetje tussen de beide artiesten van de avond. De vleugelpiano werd terug onder de vingers genomen door Vermeyen. En Onsturicheit? Die liet horen dat er nog heel wat in de toekomst te ontdekken zal vallen. Het oude postgebouw ontving een buitengewoon elektronisch postpakket dat nog een tijdje herinnerd zal worden.
Gezien: Onsturicheit & Pieter Vermeyen – Littl’ AntennA concerts – PostX, Merelbeke – 25 mei 2019
