Perihelion

‘Filmisch’ is een omschrijving die we bij voorkeur vermijden: ze past zo makkelijk bij veel abstracte muziek en legt tegelijk zo weinig uit. Toch is dat de term die zich opdringt bij beluistering van ‘Perihelion’, het debuutalbum van MIR8. Het kwartet Andrea Belfi, Werner Dafeldecker, Hilary Jeffery en Tim Wright ontvoert de luisteraar naar vier abstracte en uitgestrekte klanklandschappen. ‘Landschappen’, ook dat klinkt als een makkelijke omschrijving, maar is toch terecht: de vier stukken, verdeeld over twee plaatkanten, zijn geïnspireerd op reizen van trombonist Jeffery door de Sahara. Op kant A vervlechten zich lagen van lange tonen van elektronica drones en ‘strijkers’ – met trage melodielijnen van een donkere, gedempte trombone, ritselende percussie en losse klankjes. De sfeer is hier een van traagheid, weidsheid en vage dreiging, in ‘Longharms’ ondersteund door een ijzingwekkend kalme beat. Kant B laat meer beweging en sterkere contrasten horen en kent een nadrukkelijker rol voor Belfi. Beide nummers zijn voorzien van zijn losse, swingende en drijvende drumwerk. Jeffery’s trombone levert wederom tonen lange, diepe tonen, die zich soms ontwikkelen tot iets als een melodie, soms vervormen tot een grommende drone en elders tot geperste lucht. Elektronica levert hier donkere tonen, daar vioolpartijen, tikken, fluittonen en ruis. Beide plaatkanten hebben een eigen stemming, maar als geheel is het album een duidelijke eenheid. ‘Perihilion’ – het punt waar een hemellichaam tijdens zijn cirkelgang het dichtst bij het centrum van zijn omloopbaan staat – biedt vier vakkundig gebouwde abstracte sfeerstukken, drijvend op de fraaie combinaties van klanken. Boeken, deze reis!

tekst:
Robert Muis
beeld:
MIR8_Perihelion
geplaatst:
di 25 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!