Niet dat we ook maar enige voeling hebben met het thema, maar de hele diepmenselijke fotografische verpakking van deze gelimiteerde (driehonderd exemplaren) dubbele concept-cd, doet ons denken aan propagandamateriaal voor een Centrum Algemeen Welzijnswerk. Dat is natuurlijk nooit een goede zaak, maar gelukkig werd de beste en meest doorgroefde kop voor de hoesfoto bewaard.
Ook thematisch dompelt Didier De Wachtere (de helft van The Tower Tree) meer dan één teen in de poel van de meligheid: er is het wonder der geboorte, er zijn fluisterstemmen, en een slagzin als ’We zijn niet uitverkoren, we zijn mensen’. Wie zich door dit alles niet laat afschrikken, zal samen met ons moeten toegeven dat BySenSeS prima kosmische en experimentele ambient voortbrengt in de stijl van Grote Voorbeelden als Klaus Schulze.
Voor de geïrriteerde lezer die nu ’daar is hij weer’ sist, hebben we een waterdichte verdediging: niet alleen de muziek en de projectnaam verwijzen naar Schulze, maar BySenSeS schreeuwt ook van de daken dat ‘X’ (Brain, 1978) de meest invloedrijke plaat in zijn leven is, wat trouwens van Zeer Goede Smaak getuigt.
Een verschil met de Meester zit in enkele hedendaagse (een geremixte knipoog naar dansmuziek) toetsen, maar vooral in de menselijke aanwezigheid op dit album: er zijn gezongen, gesproken, gefluisterde en gesamplede vocalen.
Zelf verkiezen we onze kosmos zo dun mogelijk bevolkt, en hopen we op een zuiver instrumentele versie. Kortom, ‘People’ zonder people. Want uit sterke tracks als ‘Nightdancer’, ‘Long Memo’, of ‘Nobody’s Name Ends’ blijkt dat BySenSes deze Kunst uitstekend beheerst. Op de tweede schijf vinden we herwerkte versies, maar de afsluiter ‘Live Post X Sessions’ is een geïmproviseerd live-fragment, dat al onze vooroordelen over kosmische muziek met vocalen helaas bevestigt.