“Flirten koning Arthur en een kudde eenhoorns is not done, de Middeleeuwen zijn niet cool!”, is tegenwoordig in de muziekwereld een veelgehoord mantra. Daar heeft gitarist Richard Dawson duidelijk lak aan, want de nummers van ‘Peasant’ zijn nét wel gebaseerd op middeleeuwse avonturen . Maar deze Britse Captain Beefheart heeft een missie: ‘ritual community music’ spelen zodat de luisteraars opnieuw écht solidair en verdraagzaam kunnen samenleven. De strapatsen van de inwoners Bryneich , een vroeg middeleeuws Brits Keltisch koninkrijk in het noordoosten van Engeland, worden door de zanger-gitarist boeiend verklankt door een mengeling van onder andere pop, impro en etnische muziek. Zo begint ‘Ogre’ als iets zomers van Alasdair Roberts, en eindigt flirtend met Nusrat Fateh Ali Khan, terwijl ‘No-One’ weirdo slaapkamerlawaai is. En het gitaarspel van Dawson in ‘Masseuse’ zelfs een beetje op dat van Derek Bailey lijkt. Daarvoor alleen al is ‘Peasant’ de moeite waard.

Dit artikel verscheen eerder in GC #140.