Parallel Memories

Haast en spoed komen niet voor in het muzikale woordenboek van Mr. Mitch. Zijn debuut ‘Parallel Memories’ ademt vooral rust en genegenheid uit. Nochtans neemt deze Londense producer de ongetemde grimemuziek uit de hoofdstad als vertrekpunt. Al zet hij het genre wel compleet naar zijn hand: zo is ‘Parallel Memories’ een instrumental album, zonder het haantjesgedag dus van een razende MC, wat al een groot deel van de agressiviteit wegneemt. Dit debuut is emotioneel geladen, met dromerige synthmelodiëen en wazige stemmen van spelende kinderen die aan Boards Of Canada doen denken. Een nummer als ‘The Night’ vormt een wereld van verschil met de stevigere, oudere tracks van Mr. Mitch als het opzwepende ‘The Last Stand’. De Brit trekt er zich duidelijk geen zier meer van aan of zijn nummers nog wel effect zouden hebben in de clubs. Mr. Mitch behoudt wel de kinderlijk naïeve deuntjes (‘Intense Faces’, ‘Don’t Leave’) die rechtstreeks lijken ontsnapt uit videospelletjes, en ook het kale karakter van het album en de geïsoleerde claps refereren uitdrukkelijk aan grime. Ook de tegenwoordig onvermijdelijke invloed van R&B is aanwezig, zo samplet Mr. Mitch op ‘Don’t Leave’ de stemmen van de jongens van Blackstreet en komt hij ermee weg. Wij hielden een paar maanden geleden ons hart vast toen we her en der lazen dat grime zou terugkeren. Was dat werkelijk nodig? Mr. Mitch laat horen dat onze vrees nergens voor nodig was. Integendeel, ‘Parallel Memories’ is een prima plaat die het genre op een overwachte manier nieuw leven inblaast.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
Mr_Mitch_Parallel_Memories
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!