Paradise

Vorig jaar ging transgender Antony Hegarty verder als ANOHNI, en imponeerde ze met de prachtplaat ‘Hopelessness’. Een aantal nummers uit die opnamesessie haalden toen het album niet, en worden nu verzameld op de ep ‘Paradise’. Het mag dan ook niet verwonderen dat de tracks in dezelfde lijn liggen, en de aanpak behouden blijft, waarbij ANOHNI haar teksten uitspeelt tegen de minimale en spookachtige beats van Hudson Mohawke en Daniel Lopatin (Oneohtrix Point Never). De thema’s die ANOHNI in haar nummers aankaart, met name vrouwelijke onderdrukking en ecologie, zijn vandaag zo mogelijk nog actueler dan een jaar terug. ‘Paradise’ gaat dan ook gepaard met een begeleidende tekst van ANOHNI waarin ze hard van leer trekt tegen onder meer Donald Trump en de man in het algemeen: ‘Al duizenden jaren zetten mannen vrouwen in als slaven, en probeerden ze zich hun creativiteit toe te eigenen’, luidt het, waaraan ze toevoegt dat alleen vrouwelijke empathie en zelfopoffering ons kan redden. Muzikaal missen de nummers jammer genoeg de urgentie en de dynamiek van de uitschieters op ‘Hopelessness’, als daar waren ‘Drone Bomb Me’ en ‘4 Degrees’. Ze klinken iets vlakker, en het is zowaar de akoestische, naar Antony & The Johnsons neigende afsluiter ‘She Doesn’t Mourn Her Loss’ die het meeste indruk maakt. ‘She fed me all those years, and now she’s dry as her tears’, zingt ANOHNI er, met She als metafoor voor de aarde, om te besluiten ‘Who will remember her, if not her children?’. Zo is ‘Paradise’ een ep met een vlammende boodschap, maar hadden we muzikaal wat meer vuurwerk verwacht.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
ANOHNI_Paradise
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!