Over Depth

Na tweeëntwintig jaar stilte besloot Mick Harris (Birmingham) om zijn project Fret nieuw leven in te blazen. Harris heeft er een lange carrière opzitten. Hij begon ooit als drummer bij Napalm Death en is te horen op hun iconische debuut ‘Scum’ (1987) en werd gaandeweg lid van een hele resem bands en projecten waar hij zelf chef was, gaande van Extreme Noise Terror over Painkiller, Scorn, Lull, Praxis, Doom tot Unseen Terror. Een parcours waar hardcore stilaan de draai maakte richting donkere soundscapes, met snoeiharde bassen en gekke drumpatronen. Met Scorn zette hij de bakens voor zijn andere soloprojecten, waar Fret er eentje van is. Na het beluisteren van ‘Over Depth’, de opvolger van het drie nummers tellende ‘Fret’ uit 1995 en eigenlijk het echte langspeeldebuut, vragen we ons eigenlijk af waarom dit album niet gewoon als een nieuwe Scorn (laatste album ook alweer enkele jaren oud trouwens) kan doorgaan. Ook bij dat project waren er invloeden van triphop en dub aanwezig, gedrenkt in diepe bassen en ritmes die zo nu en dan bijna als dansbaar te boek staan. Dat is bij Fret net zo. The Dark Lord, zoals Mick Harris genoegzaam wordt genoemd, handelt bij Fret net zo goed in donkere atmosferen, 130 bpm techno gedrenkt in feedback en beats die elke zwarte ziel zo kan dromen, of niet, omdat er geen dromen meer zijn. Uiteindelijk gaat het er om dat Fret of Scorn of Mick Harris, wat doet het er toe, op ‘Over Depth’ tien nummers aan elkaar rijgt die meteen tot het beste van zijn output behoort, als we zijn grindcoreklassiekers even buiten beschouwing laten.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Fret_Over_Depth
geplaatst:
zo 13 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!