Het is vaker opgemerkt, maar een van de interessantste invloeden van internet op luistergedrag is dat millennials zich maar weinig aantrekken van hokjes en aannames over wat wel en niet kan. Op zijn nieuwe album ‘Outer Peace’ vangt Toro y Moi bijvoorbeeld aan met een flinke bak disco: beetje fout, wel lekker funky. Verderop flirt hij met de alternatieve r&b –die overigens al enige jaren zo in zwang en invloedrijk is dat de mainstream er ook van doortrokken is– al dan niet met een flinke lading Auto-Tune op een nummer dat als een pastiche van Kanye Wests ‘808s And Heartbreak’. ‘Outer Peace’ zit vol knipogen en is doodserieus; het beweegt zich ongemakkelijk tussen introspectie en feest (maar nooit tegelijkertijd) –een echte millennial-plaat, en niet per se in de goede zin van het woord. Weinig albums blijven bovendien overeind zodra je ze vergelijkt met Wests robotische r&b-meesterwerk, en ook ‘Outer Peace’ komt die strijd niet goed uit. De nummer klinken vaak te veel als stijl zonder enorm veel substantie; als grooves zonder liedjes. ‘Outer Peace’ is een halfuurtje gewoon leuk (de plaat had ook niet veel langer moeten duren), maar daarna ben je ‘m ook zo weer vergeten.
