David Tomat en Gabriele Ottino zijn allebei producer en zanger in diverse projecten. Met Niagara zijn ze net begonnen, en ‘Otto’ (het Italiaanse woord voor acht) is hun eerste gezamenlijke album. De twee laten zich niet inperken door vakjes of hokjes, maar maken een flink psychedelische mix van pop, triphop, glitch, folk, spacerock en nog zo wat, met een behoorlijke dosis Pink Floyd en The Beatles, uit de tijd dat die ook alle trukendozen van de studio opentrokken. Het volle geluid is om door een ringetje te halen en laat absoluut geen ruimte tot ontsnapping, maar allerlei rare fratsen tussendoor houden het nog enigszins luchtig. Er is nog net geen overkill aan ideeën in ‘Otto’ gestopt, maar het scheelt niet veel, zoveel hebben deze producers te vertellen. Na een dik half uur is het zaakje bekeken, maar dat is dan ook weer niet zo vreemd en de galmpartijen echoën nog lang na. Een knap staaltje werk – met zang die wat aan de gladde kant van het spectrum zit – dat vooral boeit door de trippy geluidsgolven, vervreemdende en bizarre instrumentatie en buitengewoon zorgvuldige techniek.
