William Fowler Collins in The Pit's in Kortrijk

Onvermoede verbanden

Een avond in de Kortrijkse Pit’s gevuld met drones van Nebulosa en William Fowler Collins. Het werd een avond waarin onvermoede verbanden werden blootgelegd.

Eén pot nat

Of hoe kleine dingen toch steevast met elkaar verband houden. We hadden namelijk net een recensie geschreven over het nieuwe album van zowel Mamiffer als Mára. Beide albums zijn projecten van Faith Coloccia. Al dan niet met haar man Aaron Turner. Beide platen zijn uit op Sige Records, hun eigen label. Zonder dat we het vooraf door hadden, zien we bij binnenkomst de merch liggen van William Fowler Collins. Blijkt dat diens nieuwe album ‘Field Music’ – de reden van deze toer – uit is op Sige. En dat hij een album mee heeft waarop hij samen met Turner als Thalassa speelt, getiteld ‘Bonds Of Prosperity’, op Sige uiteraard.

Donker ijs

Onze nieuwsgierigheid voor de set van Collins was nu nog groter geworden. Maar eerst was er Nebulosa. De Zweed Joel Fabiansson heeft een nieuw album uit. Te vinden op het Pomperipossa-label op 250 exemplaren. Dat is al 150 meer is dan zijn debuut uit 2017.

De nummers op zijn platen groeien uit improvisaties en dat is ook te merken aan zijn set. Die valt uiteen in drie lange stukken. Het eerste heeft een desolaat gevoel, alsof we ons op een ijsvlakte of in een woestijn bevinden. Het tweede, heel wat steviger, neigt bijna naar een industrial aandoende drone en imponeert bijna net zo veel als het eerste stuk. Zijn laatste nummer was eerder een poging tot dan een boeiend stuk muziek.

Vallen en opstaan heet dat. Al bracht Nebulosa, zeker in de twee eerst gespeelde stukken, boeiende muziek waarin het heerlijk wegdromen was.

Verstoppertje spelen

Drones en aanverwanten in de Pit’s werkt, zeker qua geluid. De grote massa komt er dan wel niet op af, de mensen zijn wel geïnteresseerd en grotendeels ook gewoon stil tijdens de shows. Dat was ook te merken tijdens de lange improvisatie van William Fowler Collins.

Soms konden we zijn gezicht zien, maar meestal zat het verstopt achter zijn lange haren. Het verhoogde voor hem de concentratie om helemaal in zijn eigen muziek op te gaan. Niet onaardig, al had hij het verkeerde voorprogramma mee om echt indruk te maken.

Plots houdt het dan op, maar daar waren de aanwezigen niet tevreden mee. Er waren nog twintig minuten te gaan alvorens de live-muziek moest stoppen (22h), en die moest worden volgespeeld, naar aloude Pit’s traditie. Collins was akkoord en speelde nog wat. De tijd volmaken leek het wel, want boeiend werd dat nummer nooit.

Gezien: William Fowler Collins + Nebulosa – The Pit’s, Kortrijk – 2 oktober 2019
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Patsker Omaer Beguin

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
William-Fowler-Collins-The-Pits-5
geplaatst:
za 5 okt 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!