Ons grootste gebrek is het zeker niet, maar we hebben altijd al sympathie gehad voor de Waalse hedonisten van à;Grumh…
Ook al had de zanger een kikkerstem, was de Casio-gestuurde EBM schatplichtig aan D.A.F., en was hun fonetische interpretatie van de Engelse taal behoorlijk eigenzinnig. In het bijzonder bij ‘ear’ klanken, die steevast als ‘bwèèèèèèèh’ uitgesproken werden. Ergens in 1988 had de grap voor ons lang genoeg geduurd, en sindsdien degusteren we uitsluitend hun (ondergewaardeerde) rituele experimenten, vermomd als Theee Rebearth Corporation, Polar Praxis, en nEGAPADRES.3.3.
De zanger en een recentere live-kompaan walsen nu onder alweer een nieuwe naam (naar een tracktitel uit hun klassieker ‘No Way Out’, 1986) opnieuw ons leven binnen. De titel van deze gelimiteerde (driehonderd exemplaren) cd in dvd verpakking is silly, en we denken terug aan hun door Monty Python geïnspireerde hoesnota’s uit de jaren 1980. Dankzij de kenmerkende stem, en de vaste vijanden (politiek en religie) is dit onmiskenbaar een product van à;Grumh…, maar de uitstekende muziek flirt met geritualiseerde industrial en helse geluidsexperimenten.
Veel zwaardere kost dan de titel laat vermoeden dus: mishandelde synthesizers, metaalpercussie, drones, feedback, en loops van achterwaartse stemmen. Omdat de vocalist behoorlijk dominant in de mix zit, hebben heel wat tracks de ruwe charme van een liveopname. Indien dit een registratie was van een Psychic TV voorprogramma anno 1984, hadden we dit fantastisch gevonden.
Dit album is ook zonder twijfel hun beste nevenactiviteit sinds jaren. Maar waar we echt op zitten te wachten is een mooie verzamelbox met al hun ritueel werk, aangevuld met opgepoetste cassettes van hun TTKK (Titicaca) label. Wie verhoort ons gebed?