Earthling Society is een naam in de psychedelische rock. Maar het schip strandde begin dit jaar. De stekker eruit. Fred Laird van die band verkent niet alleen de muzikale ruimte, maar stapt evengoed in een vliegtuig of een trein om iets van de wereld te zien. Zijn reizen in Marokko, China en Oost-Europa legden de basis voor een nieuw project. Hij vroeg mede-bandlid van Earthling Society, Jon Blacow, om samen met hem de indrukken die hij tijdens die vele reizen verzamelde, muzikaal te vertalen. Tussen winter 2018 en mei 2019 zeulden ze met rudimentaire apparatuur rond, naar iedere ruimte die groot genoeg was voor een drumstel, om uiteindelijk met deze debuutplaat van Taras Bulba, heel toepasselijk ‘One’ gedoopt, eindelijk nog eens naar buiten te komen. Dat dit met een psychedelische plaat ging worden wist zelfs Joost. Eentje waar de psychedelica alle kanten van het spectrum opzoekt. Van oriëntaalse klanken naar krautrock en van ambient naar psychedelische blues met een tussenstop bij minimale dub. Een intrigerende mix. Een plaat die hoorbaar gemaakt is door habitués in de psychedelische muziek. Muzikanten met een groot pallet, zonder schrik om grenzen op te zoeken en over te steken: ‘Hashish’ heeft bijvoorbeeld een licht atonale gitaarlijn en stem die klinkt als Sméagol onder water. Of de mutatie die ‘I Hadit, U Nuit’ doormaakt van drone naar spacerock naar trance zonder maar even uit de pas te lopen. Sacraal wordt het in ‘Rising Lazarus Blues’, een song waarvoor Ignatz wel een kleine teen voor over zou hebben, denken wij. ‘The Neon Midnight’ is veel donkerder van toon, die begint met akoestisch gitaargepluk waarna een drone opsteekt die de song naar dissonantie en noise leidt. Voor de rest enkel maar psychedlische topkwaliteit op deze plaat en waarschijnlijk de beste psychedelische plaat die wij dit jaar gaan horen.
