Het past perfect bij ons huidig wereldbeeld: de pulserende dreun van Zwarte Gaten. Dit keer dus geen verkruimelde archeologie van halfvergane cassettes of spokende piano’s. Basinski levert hier de soundtrack voor een installatie van Evelina Domnitch en Dmitri Gelfand. De brongeluiden worden aangeleverd door LIGO, of voluit Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory. We gaan dus veertig minuten de diepe ruimte in, om geluiden op te vangen die al een paar biljoen jaar onderweg zijn. En, zoals wel vaker bij dit soort releases, moeten we vaststellen dat het eindresultaat ons desondanks niet kan verrassen. We horen aangename, lang uitgesponnen, melodieuze en dreunende signalen, knap afgewisseld met een echo van een diepe bas-explosie uit een ver verleden. Eerder deden projecten als SETI, TAGC of Lustmord, elk vanuit hun eigen invalshoek, gelijkaardige pogingen om de kosmos te bevatten. En als we heel eerlijk zijn, verschilt de hoogtechnologische totaalklank van dit album (vinyl, cd of download) niet echt veel met wat Dirk Serries in het aardse Antwerpse uit één elektrische gitaar kan toveren. Wie voor de digitale versies kiest, krijgt nog een bonusnummer met de fascinerende titel ‘4(E+D)4(ER=EPR)’, waarop Basinski alle gebruikte klanken samenvat tot een bijzonder geslaagde ambient compositie van slechts tien minuten. Je weet dat we er al veel gezien hebben, maar dit Zwarte Gat is met voorsprong het warmste en het aangenaamste waarin we ooit vertoefden.
