Het fluiten van vogeltjes, onduidelijke gesprekken, verkeer dat voorbij komt zoeven. En daaronder een kabbelend pianootje dat een beetje ronddroedelt, en een zoet zwevende toon die van geen ophouden weet, en zich soms opdeelt in een braaf akkoord. Het zijn de ingrediënten van “…on reflection” (de dubbele aanhalingstekens zijn onderdeel van de titel), een gezamenlijke inspanning van William Basinski en Janek Schaefer. De twee hebben een idyllische omgeving gebouwd uit meest welwillende en pluizige klanken. Het album bestaat uit vijf delen die zonder onderbreking in elkaar overlopen. Dit komt wat mij betreft te dicht in de buurt van zwelgen in nostalgie. Het heeft de spanning van een leeggelopen ballon, de kleurenrijkdom van een verlept bosje tulpen. Harold Budd had het de heren niet kunnen verbeteren. Dit is allemaal al eens eerder gedaan. De noodzaak en urgentie van dit album gaat aan mij voorbij. Onze oren verdienen beter.