Het zijn goede tijden met vrouwen als Emma Ruth Rundle en Chelsea Wolfe aan de absolute top van de alternatieve muziek, waarbij zij hun mannelijke tegenhangers, indien die er al zijn, ver achter zich laten. Emma Ruth Rundle is sowieso een van de meest fantastische muzikanten van de afgelopen jaren. Punt. Soms moet een recensie gewoon beginnen met duidelijke taal, opdat de lezer weet waar hij of zij aan toe is. ‘On Dark Horses’, de vierde solo-plaat van de Amerikaanse, is namelijk (alweer) een stap omhoog ten opzichte van haar vorige werk, ‘Marked For Death’. Over dat album schreven we in een interview met Rundle al dat het direct ‘bij de eerste luisterbeurten onder de huid gaat zitten, met muziek die weerhaakjes plaatst in de ziel en zich niet meer laat verwijderen, ondersteund door teksten die steeds dieper het hoofd en het hart indringen’. Van die weerhaakjes kunnen we nu gerust weerhaken maken, want het achttal nummers op ‘On Dark Horses’ laat een onuitwisbare indruk achter. Tekstueel speelt Rundle een spel waarin zij zichzelf blootgeeft, maar altijd achter een soort nevel. Alsof er een sluier wordt opgetrokken die bestaat uit samengeweven draden van openhartigheid en zelfbescherming, maar waarachter de kwetsbare kracht straalt van iemand die door diepe dalen is gegaan en daar sterker is uitgekomen. Het beeld van paarden, dat ook terugkomt in het lied ‘Darkhorse’, staat ook voor die kracht, één die beteugeld is en op zoek is naar vrijheid. Die spanning komt ook terug in het muzikale deel van de plaat. Voor het eerst heeft Rundle de teugels laten vieren wat betreft het gitaarwerk en vinden we een bijdrage van haar echtgenoot Evan Patterson (bekend van Young Widows en Jaye Jayle), die ook vocaal een bijdrage levert op ‘Light Song’. Verder leveren Todd Cook (Jaye Jayle) en Dylan Naydon (Wovenhand) ook een muzikale bijdrage, wat resulteert in een meer bandgedreven aanpak dan op eerder solo-werk van Rundle. In het najaar speelt zij samen met Jaye Jayle een aantal shows in Nederland en België. Als iemand die haar reeds zeven keer live heeft mogen aanschouwen kan ik alleen maar zeggen: zorg dat je daar bij bent, al het andere is irrelevant. Absoluut album van het jaar, op de voet gevolgd door ‘No Trail And Other Unholy Paths’ van Jaye Jayle. Label Sargent House kan trots zijn.
