On A Fateful Morning

Op basis van de hoes dachten we met de zoveelste hippe heruitgave van een oude Godzilla soundtrack te maken te hebben, maar de huid van deze hagedis is nog minder glad.

Met haar derde album wil Christina Nemec ons in een droomstaat brengen. Daartoe bouwt ze geluidslagen op met zuivere en tot drones bewerkte concrete geluiden, en we vermoeden dat er ook hier en daar een synthesizer ingeschakeld werd voor de meer melodieuze passages.

Soms is de geluidsbrij behoorlijk dik, maar dat heeft tot voordeel dat ‘On A Fateful Morning’ vlotter binnenglijdt en langer boeit dan heel wat concurrerende releases die op dezelfde principes berusten.

Nemec trekt hier duidelijk de sfeerkaart en haar lp vraagt geen bovenmenselijke concentratie-inspanning van de luisteraar. Je kan je moeiteloos laten afglijden en dit gewoon ondergaan. Relatief toegankelijke tracks als ‘Odessatocha’ zullen zeker potten breken bij liefhebbers van industriële drones van de generatie Illusion Of Safety of PGR.

Wie houdt van labels als ICR of Drone Records mag eveneens nota nemen. Het opzet van CHRA blijkt bovendien te werken, want naarmate de plaat vordert, zuigt ze ons steeds dieper op in haar wereld. De droom wordt een aangename nachtmerrie wanneer de dreunende klankkleur van afsluiter ‘Coisioc’ herinneringen oproept aan de soundtrack van ‘Eraserhead’. Goed zo, we hebben altijd al reptielen tot gommetjes willen verwerken.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
CHRA_OnAFatefulMorning
geplaatst:
zo 12 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!