Perspectief. Dat is het sleutelwoord voor het tweede volledige album van de Berlijnse Dino Sabatini. De van oorspong Italiaanse deejay brengt de plaat ‘€˜Omonimo’€™ uit op zijn eigen label Outis. Dat betekent ‘€˜niemand’, naar het pseudoniem dat Odysseus zichzelf aanmeette toen hij de cycloop Polyphemus moest verslaan. (Ach ja, het is maar aan wie je je wilt spiegelen.) Het perspectief dus, dat is belangrijk. Soms neigt de ‘Omonimo’™ naar het duistere Massive Attack, het volgende moment kan er net zo goed een foute loungeplaat op staan. Erg uitgesproken is het album dan ook niet. Al hoewel… om half 2 ’s middags in een woonkamer komt ‘€˜Omonimo’€™ inderdaad niet zo goed tot z’€™n recht. Maar plaats Sabatini himself achter de draaitafels van de donkere, benevelde krochten van de Berlijnse club Tresor, om half 5 ’s nachts met een Becks in de ene en een sigaret in de andere hand, en alles valt opeens op z’€™n plek. Natuurlijk. Want Sabatini draait wel vaker in Tresor en weet dus de sfeer van zo’n bedwelmende avond goed te vangen op zijn tweede plaat. En die sfeer hoort thuis in een mythische omgeving.