‘t Hof Van Commerce is opnieuw in gang geschoten. Gesman kon dus niet achterblijven. Gesman mocht in het verleden regelmatig het voorprogramma doen van Flip Kowlier. Niet zo verwonderlijk als we weten dat beiden een voorkeur hebben voor een West-Vlaams dialect als taal voor het gros van hun nummers. Gesman had met het nummer ‘Puree’ (uit ‘Omplof!, Mooi, 2007), een samenwerking met Isolde Lasoen, zowaar een radiohitje te pakken. ‘Slich Van ‘t Eten’ (Radical Pigeon, 2004) en ‘Salonrebel’ (Skumbek, 2010) waren tot op heden de andere albums waarmee Gesman de roem nastreefde. Voor ‘Olput Blues’ trok zanger / gitarist Gesfak aka Steven Vervaecke twee jonge snaken aan om het geluid en de band verse zuurstof te geven. Gitarist Harry Descamps, zoon van legende Dirk Descamps (Ugly Papas, Ozark Henry, Idiots), en Kristof Lazou (machinerie) vervoegden anciens Frank Derycke (drums), Kris Demets (bas, Golden Galaxy Jerks) en Ruben Vercaemer (saxofoon, keyboards, Ansatz Der Machine, De Dolfijntjes). Het resulteert in tien nummers (waarvan twee Engelstalig) die ergens zweven tussen Tom Waits, vaudeville, jazz, pop, blues, ongein ala Ween en met weerhaakjes gevulde indierock. ‘Veel Dust’ opent de plaat en is meteen een zeer degelijk rocknummer annex binnenkomer waarbij heel wat bewoners van Kortrijk en omstreken zich iets bij kunnen voorstellen. Het titelnummer is een bezwerende sleper, ‘Sletje En Slunse’, ‘Mankepwot’ en ‘Blow Hotel Zulu’ zijn qua tekst alleen te begrijpen voor de plaatselijke bewoners, maar dat geeft niet. Bij de hiphop van ‘t Hof Van Commerce begrijpen de meesten ook nougabollen, maar dat heeft net een internationaal karakter aan de liedjes. Op afsluiter ‘Aioliques Associés’ krijgt Luc Dufourmont (Ugly Papas, Idiots!, Bevergem) de gelegenheid om zijn hersenkronkels ruim baan te geven in een hilarisch gesproken stuk met achtergronddeuntje. Een mooie afsluiter van een geslaagd album.
