Offensive Defiant Disorder

Bryn Jones is verrezen. Allah zij geprezen. Had ‘Offensive Defiant Disorder’ een (post mortem) release geweest van Muslimgauze, we hadden het direct geloofd. Het artwork (de gouden koepel van een moskee op de cover) en een citaat van Yasser Arafat plus de met percussiegeluiden overladen elektronica: het zit allemaal tot aan de nek in de erfenis van de in 1999 al overleden Brit met een obsessie voor het Midden-Oosten en haar vele politieke en religieuze conflicten. Achter ODD zit echter Nederlander Robert Hofman; en die kennen we van Kraft en Osewoudt. Of ‘Offensive Defiant Disorder’ een grap, een eenmalig eerbetoon of een serieus werk van lange adem is, wordt niet duidelijk. Of de wereld, na ontelbare Muslimgauze (re-)releases, hier nou zit op te wachten ook niet. Want wat kan je binnen dit idioom nu nog doen? In herhaling vallen zoals bijvoorbeeld de nauwelijks van het origineel te onderscheiden openingstrack ‘Hierophant’ staalhard bewijst. Gelukkig is er ook het repetitieve, bezwerende en tegelijk meest muzikale ‘Accomplice’ dat ons op een of andere manier terug katapulteert naar de rituele kant van ‘Ov Biospheres And Sacred Grooves (A Document Ov New Edge Folk Classics)’, het debuut van Psychick Warriors Ov Gaia uit 1992 alweer. Indien Hofman deze weg verder en dieper exploreert wachten ons en hem nog interessante(re) tijden.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
ODD_Offensive_Defiant_
geplaatst:
do 13 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!