Nude

“The Irrepressibles spelen in het hinterland van onze postmoderne kapitalistische burn-out. Ze dollen met sintels, huilen om de ondergang en vinden nieuwe dingen uit.” Zo klonk het zo’n tien jaar geleden uit monde J. G. McDermott, het brein achter de Britse tienmansformatie. Na de release van enkele ep’tjes toverde de groep zijn debuutplaat ‘Mirror Mirror’ uit de grote zwarte hoed. ‘Mirror Mirror’ was een theatraal popfestijn met barokke arrangementen en grote emotionele uithalen, overschilderd met een dikke, glinsterende laag gay. Met die bonte cocktail slaagden The Irrepressibles er voor het eerst in om ook buiten artistieke kringen zieltjes voor zich te winnen. Met ‘Nude’ gaat de groep verder waar ‘Mirror Mirror’ ophield en bevestigt hij zijn kunnen. Grote, weelderige arrangementen met strijkers, percussie en lichte elektronica wisselen af met intieme momenten aan de piano en een enkele keer zelfs akoestische gitaar. De engelachtige koorzang keilt de nummers herhaaldelijk hoog de hemel in en vormt een zeer goeie aanvulling op de stem van McDermott, een stem die nog altijd zeer sterk doet denken aan die van Antony Hegarty, Rufus Wainwright en Mike ‘Perfume Genius’ Hadreas – ook al geen onbekenden in de homoscene.
The Irrepressibles zal met deze ontwapenend eerlijke en vakkundig gecomponeerde plaat wellicht ook niet het grote publiek veroveren, maar heeft wel met verve bewezen dat het bejubelde ‘Mirror Mirror’ geen toevalstreffer was. Nieuwe hoogtepunten: ‘New World’, ‘Two Men In Love’ en ‘Tears’.

tekst:
Yves Coudron
beeld:
TheIrrepressibles_Nude
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!