728x90 MM

Nothing Hurts Forever

Toen hun uitstekende debuut ‘Space’ in 2016 werd uitgebracht, passeerde die release nog grotendeels in stilte. Door veel te spelen, onder andere als support van Minor Victories, een soort shoegaze-supergroep met leden van onder andere Slowdive en Mogwai, wisten ze echter kop per kop een groter publiek op te bouwen. Door de beste nummers van hun debuut keer op keer live te horen, kwamen ook de échte kwaliteiten van ‘Space’ naar de oppervlakte. Op het eerste gehoor leek dit jonge vijftal prima, maar ietwat generieke shoegaze te brengen die we al kenden van de hoogdagen (maar dat is behoorlijk relatief) van het genre toen medio jaren 1990 bands als Ride en het eerder vermelde Slowdive de harten flink sneller deed slaan bij een kleine, maar devote groep fans. Het was pas na veelvuldige concerten dat nummers als ‘Helium’, ‘Life In The Sun’, ‘Head Of Stone’ of ‘Coma’ helemaal ontbolsterden. Nu is er die geanticipeerde opvolger, ‘Nothing Hurts Forever’. Of de Moeilijke Tweede, zoals je wil. Valt meteen op: de plaat klinkt opmerkelijk ingetogener dan de eerste. ‘Let It End’ en ‘Raptured’ zijn nog vintage shoegaze, maar echt knallen zoals bijvoorbeeld Nothing doet Newmoon niet (meer). Tekenend in dat verband zijn bijvoorbeeld ‘Blue Hole’ of de net niet in zijn eigen melancholie verzuipende afsluiter ‘Only You’. ‘Vague’ neemt ons mee terug naar de debuutplaat van Chapterhouse, maar daarmee lijkt de energie wat opgebruikt; lijkt de fut er wat uit. De overige nummers zijn verre van slecht, maar blijven niet echt hangen. Het is allemaal een beetje oor in, oor uit. In tegenstelling tot wat de albumtitel ons vertelt, klinkt de band niet alleen behoorlijk triest, maar ook ongelukkig. Letterlijk zelfs. Misschien geldt voor ‘Nothing Hurts Forever’ wat destijds gold voor ‘Space’ en moeten we die nummers veelvuldig live horen voor het kwartje kantelt. Als dat het geval is, zullen we dat ook eerlijk en deemoedig toegeven in de recensie van hun derde album. Voorlopig houden we het nu op een handvol prima nummers en wat ongeïnspireerde intermezzi.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Newmoon_NothingHurtsForeve
geplaatst:
wo 19 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!